Zoek de vier verschillen

Je kunt niet alles hebben. En als je in opdracht werkt moet je soms concessies doen.
Het komt gelukkig niet vaak voor dat ik baal van een aanpassing die ik moet maken. In dit geval vind ik het toch zonde van die leuke piemels! Het is bovendien niet geschiedkundig correct, die lendendoekjes. Maar goed, ook mijn opdrachtgever moet weer rekening houden met hun doelgroep, die weer rekening moet houden met...

Slappe Lach

Ik werk graag alleen. Ik vind het heerlijk dat ik degene ben die alle beslissingen mag maken. Als ik besluit in het vervolg mijn offertes op keukenpapier te schrijven kan dat gewoon.
Ik vind het heerlijk dat ik me tegen niemand hoef te verontschuldigen als ik een scheet laat. En dat ik me andersom niet hoef te ergeren aan de slechte eetgewoontes van een collega.
Ik ben geen aso. Echt niet.
Andere mensen vind ik leuk, ik hoef alleen niemand om me heen te hebben als ik zit te werken. En ik houd niet van vergaderen.
Er is één ding dat ik mis sinds ik alleen werk.
Meligheid.

Rollerdisco

Meestal teken ik geen achtergrond, omdat ik het mooier vind als de tekeningen vrij op de pagina staan. Bovendien scheelt het tijd (en dus geld voor de opdrachtgever) en leidt een achtergrond vaak alleen maar af van waar het eigenlijk om gaat.
Maar soms kun je de achtergrond toch niet missen. Als je de opdracht krijgt om een 'Rollerdisco' te tekenen bijvoorbeeld.
Ik heb er voor gekozen een minimale achtergrond te tekenen. Alleen een lijn om aan te geven waar de vloer ophoudt en de muur begint. Vervolgens plaatste ik verschillende gekleurde transparante layers over de tekening in Photoshop. Daar heb ik lichtbundels uit geknipt zodat de layer daaronder zichtbaar werd. Met een gum en een gekleurde kwast heb ik de lichtspatjes gemaakt die van een lichtbol afkomen en zie hier: een discosfeer.

Jezus en Aardappelpoppetjes

Altijd als ik een opdracht krijg met een wat serieuzer onderwerp schrik ik even. Kan ik dat wel? Past dat wel bij mijn stijl?
Ik heb pas geleden een workshop 'schilderen' gehad waarbij we hetgeen door een dominee was verteld in een lezing, moesten verwerken in een schilderij. Hoe hard ik mijn best ook deed, mijn gedachten werden omgezet in aardappels die zich als vanzelf vormden tot poppetjes die met een snorkel op het hoofd rondzwommen in bekende bijbelverhalen. Met geen mogelijkheid kreeg ik mijn gevoelens van die dag op papier.

Een paar weken geleden kreeg ik van christelijk opinieblad CV-Koers de opdracht om een illustratie te maken bij een artikel over de cursus: 'Waarom Jezus?'.
Door middel van de illustratie moest ik laten zien dat mensen via internet en een persoonlijke e-coach meer leren over Jezus en het christelijk geloof.
Het past dus niet bij mijn stijl om een abstracte oplossing te zoeken om iets goddelijks af te beelden.
Maar wat gebeurt er als ik een Jezus aan het kruis teken in mijn tekenstijl? Ziet het er dan niet uit alsof ik het geloof in Jezus belachelijk wil maken?

Gister kreeg ik het drukwerk in de bus, en toen was ik eigenlijk wel een beetje trots.
Het is me toch gelukt met mijn aardappel-poppetjes.